باربارا می کامرون مرگ، زندگی اولیه، جوایز و دستاوردها

مرگ باربارا می کامرون بسیاری از طرفداران او را در سراسر جهان شوکه کرد. فداکاری و اشتیاق او به اهداف اجتماعی تأثیری ماندگار بر جامعه LGBTQIA+، جوامع بومی آمریکا و مبارزه با ایدز گذاشت. 

میراث باربارا می’ همچنان به دیگران الهام می‌بخشد تا برای برابری، سلامتی تلاش کنند. و توانمندسازی فرهنگی به طرز غم انگیزی، او در 12 فوریه 2002 درگذشت. او 47 سال داشت.

او توسط پدربزرگ و مادربزرگش در رزرواسیون سنگ ایستاده بزرگ شد. 

پس از اتمام دوران تحصیلش. تحصیلات مدرسه، او به سانتافه نقل مکان کرد، جایی که در مؤسسه هنر سرخپوستان آمریکا، متخصص در عکاسی و فیلم، شرکت کرد. >

باربارا در سال 1973 سانفرانسیسکو را به خانه خود تبدیل کرد و تنها دو سال بعد در تأسیس سازمان سرخپوستان آمریکایی همجنسگرا نقش اساسی داشت. 

  • همچنین می‌توانید بخوانید: عکس مرگ آنا نیکول اسمیت – پایان ویرانگر یک ستاره 

از سال 1980 تا 1985، او تلاش های خود را وقف سازماندهی رژه و جشن روز آزادی همجنس گرایان لزبین کرد. کامرون به عنوان نقش آفرینی کرد. مدیر اجرایی جامعه متحد علیه خشونت بین سال‌های 1989 تا 1992، از قربانیان جنایات نفرت و خشونت خانگی حمایت می‌کند.

او به طور فعال در گروه‌های مختلف دیگر، از جمله باشگاه دموکراتیک آلیس بی توکلاس، کمیسیون حقوق بشر سانفرانسیسکو و دیگران شرکت کرد. خدمات بهداشتی و انسانی و مراکز کنترل بیماری. 

تخصص او به طور قابل توجهی به ایدز و برنامه های ایمن سازی دوران کودکی کمک کرد و تأثیر مثبتی بر زندگی های بیشماری داشت.

علت باربارا می کامرون مرگ 

علت مرگ باربارا می کامرون توسط اعضای خانواده اش اعلام شد. به گفته خانواده او، او به دلایل طبیعی درگذشت.

در مراسم یادبود او چهره های مهمی مانند تام آمیانو، رئیس هیئت نظارت سانفرانسیسکو، و کارول میگدن، نماینده منطقه 13 حضور داشتند. در آن زمان در مجلس ایالتی کالیفرنیا.

دستاوردها و جوایز

باربارا می کامرون در طول زندگی حرفه‌ای خود جوایز مختلفی را به دست آورد و زمانی که در سال 1973 تصمیمی برای تغییر زندگی گرفت، موفق شد. پس از اینکه آشکارا هویت خود را به عنوان یک لزبین پذیرفت، به سانفرانسیسکو نقل مکان کرد. 

کامرون یکی از بنیانگذاران همجنسگرایان سرخپوستان آمریکا بود، اولین سازمانی که به آزادی بومیان همجنسگرا اختصاص داشت. 

بعداً. او مسئولیت رژه و جشن روز آزادی همجنسگرایان را به مدت پنج سال، از سال 1980 تا 1985، بر عهده گرفت.

او همچنین در سال 1993 با شبکه بین المللی ایدز بومی برای آموزش مردم در مورد ایدز همکاری می کرد.

Rate article
FabyBlog
Add a comment