چرا نیک سانچز یک نیروی قابل محاسبه است؟

پس از اینکه ایان شاهد یک قتل است، لیلا درگیر مبارزه برای محافظت از او می شود. پسرش با مخفی شدن در اتاق وحشت همسر مرحومش، جایی که او و پسرش باید از مزاحمان خود پیشی بگیرند و مانع از دستیابی آنها به رکورد جنایت شوند.

ظهور نیک سانچز

سانچز برای اولین بار در یکی از اپیزودهای The Rookie در شبکه ABC ظاهر شد، جایی که از سال 2020 در نقش سیلاس مارس بازی تکراری داشته است.

پس از آن. او با حضور در فیلم کریسمس هالمارک، سفر کریسمس ما، اولین بازیگر اوتیسمی شد که شخصیتی را با همین وضعیت به تصویر کشید.

در این فیلم، سانچز در نقش مارکوس 18 ساله ای بازی کرد که با مادرش زندگی می کند و تلاش می کند تا به عنوان فردی در طیف اوتیسم جا بیفتد.

پدرش فضایی را در برنامه ای پیدا کرد که به بزرگسالان کمک می کند. مانند مارکوس که با چالش‌های شناختی دست و پنجه نرم می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند تا به عنوان بزرگسالان مستقل زندگی کنند. از او.

خانواده برای ملاقات با مارکوس در حالی که او در برنامه ثبت نام می شود به شمال ایالت سفر می کنند، جایی که مادرش مجبور می شود با احساسات خود در مورد اینکه آنقدر می ترسد که از او دور باشد، مبارزه کند.

On Being An. بازیگر اوتیسم

در مصاحبه ای با Monsters Critics، سانچز در مورد اهمیت اجازه دادن به بازیگران اوتیسمی در نقش شخصیت هایی مانند آنها صحبت می کند.

وقتی به گذشته نگاه می کنیم. سانچز در دوران بازیگری گفت:

“من از بچگی همیشه عاشق نقش آفرینی و خلق شخصیت بودم. وقتی پنج ساله بودم، مادرم مرا در کلاس‌های بازیگری گذاشت، اما ADHD من در آن زمان کاملاً قوی بود و من به سختی می‌نشستم. مربی به من گفت که خوب کار نمی‌کنم چون گستره توجه یک پشه را داشتم. منظورم این است که من هرگز نقش آفرینی را متوقف نکردم، اما تا چند سال پیش این کار را با خانواده و دوستان انجام می دادم.”

جای ناامید نبود، سانچز مورد تشویق قرار گرفت. خانواده و دوستان او به بازیگری یک شات واقعی داد.

هدف نیک سانچز شکست دادن شانس بود و ثابت کرد که اوتیسم مانعی برای اجراکنندگانی مانند خودش نیست که امیدوارند در هالیوود بزرگ شوند. 

هالی رابینسون پیت، بازیگر نقش سانچز’ مادر در سفر کریسمس ما، بر اهمیت انتخاب یک بازیگر اوتیسمی در این فیلم تاکید کرد و گفت:

“پیدا کردن بازیگری برای ما بسیار مهم بود. اوتیسم نمایندگی بسیار مورد نیاز است. وقتی نیک را پیدا کردیم، مانند جکپات بود.”

چرا بازیگران عصبی نیاز به عقب نشینی دارند

بازیگرانی مانند داستین هافمن، فردی هایمور و داکوتا فانینگ همگی به دلیل نمایش شخصیت های اوتیستیک روی صفحه نمایش، نقدهای مثبتی دریافت کرده اند.

در حالی که برخی احساس می‌کنند چنین بازیگرانی به درستی نقش‌ها را انجام داده‌اند، بازیگران اوتیسمی مانند سانچز ابراز نیاز کرده‌اند که از استخدام بازیگران عصبی در این نقش‌ها خودداری کنند.

متاسفانه، خلاق‌های هالیوود تمایل دارند هر کسی را که مناسب نیست کنار بگذارند. هنجار، اعتقاد به سخت بودن بازیگران اوتیستیک.

در حالی که افسانه هایی مانند سر آنتونی هاپکینز، داریل هانا، و دن آیکروید ارزش خود را در صحنه و خارج از صفحه نمایش ثابت کرده اند، بسیاری از بازیگران اوتیستیک جدیدتر این کار را انجام نداده اند. با توجه به فرصتی که آنها سزاوار آن هستند.

نیک سانچز با نقش آتی خود در فضای امن این شانس را دارد که ثابت کند می تواند همه این کارها را انجام دهد. یک تریلر وابسته به سکوت و انتظار است و ارائه داستان از منظر یک کودک اوتیستیک فرصت مناسبی برای کشف ماهیت روانشناختی جرم است.