کراکرهای گراهام تصویری کامل و بی گناه دارند. کودکان از فرو بردن آنها در شیر لذت می برند. بچه‌ها در اطراف آتشی جمع شده بودند و شکلات و مارشمالو برشته شده را بین خود پخش می‌کردند تا چیز دیگری درست کنند. اما روند توییتر و TikTok کانون توجه را به منشأ غیرمعمول کراکر معروف جهان و احتمالاً مورد علاقه جهان جلب کرده است.
امروزه، کراکرها معمولاً با طعم عسل یا دارچین هستند و بیشتر از آنها استفاده می شود. به طور گسترده برای ساختن چیزهای دیگر استفاده می شود.
اما قدمت آنها به دهه 1800 برمی گردد، و بسیاری از مردم در حال حاضر متوجه شده اند که چگونه به وجود آمده اند.
چه کسی کراکرهای گراهام را اختراع کرد؟
خیلی قبل از استفاده از آنها کراکرهای گراهام در قرن نوزدهم در آمریکا از یک هدف خالصانه تر استفاده می کردند.
این کوکی ها توسط سیلوستر گراهام، وزیر پروتستان آمریکایی که اعتقاداتش در مورد غذا، رابطه جنسی، الکل، و تغذیه برای کراکرهای امروزی کمی خشن به نظر می رسد، فرموله شده است.
بسیار شبیه شهردار در فیلم شکلاتگراهام و هزاران نفر از پیروان او که گراهامیت ها نامیده می شوند، معتقد بودند که خوردن غذاهای فاسد غیراخلاقی است. برای مبارزه با این زوال اخلاقی، گراهام رژیم غذایی خود را شروع کرد.
چرا گراهام به خوردن غلات سبوس دار اعتقاد داشت؟
گراهام در دهه 1830 استراحتگاه های بهداشتی انجام داد که رژیم غذایی ملایم را تسهیل می کرد. که شکر و گوشت را ممنوع کرد. به گزارش Refinery29، دیدگاه های گراهام در نهایت الهام بخش وگانیسم در آمریکا و همچنین اولین جنگ صلیبی ضد شکر بود..”
او از الکل، تنباکو، ادویه جات ترشی جات، ادویه، کره و “شکنجه” آرد تصفیه شده کافئین نیز یک نه بود. در واقع، گراهام فهمید که قهوه و چای به اندازه تنباکو، تریاک یا الکل مضر هستند، زیرا آنها “تقاضای تحریک ایجاد کردند.” با این حال، به نظر گراهام، بدترین رذیله، پرخوری بود. “یک مست گاهی به سن پیری می رسد. یک پرخور هرگز،” او یک بار نوشت.
این باور زیربنایی به فلسفه ساده گراهام می‌گوید که عادات غذایی بر رفتارهای افراد تأثیر می‌گذارد و بالعکس. او فکر می کرد غذاهای خاص “بیش از حد تحریک کننده هستند” و منجر به افکار و محبت های ناپاک یا “خودآلودگی،” همانطور که او آن را نامید—که معتقد بود یک بیماری همه گیر است که هم منجر به کوری و هم به جنون می شود.
دیدگاه گراهام مستقیماً بر مخترع کورن فلیک دوران ویکتوریا، جان هاروی کلوگ، که یک سال پس از مرگ گراهام به دنیا آمد، تأثیر گذاشت. مانند جد خود، کلوگ اذعان داشت که گوشت و برخی از غذاهای خوش طعم منجر به انگیزه های جنسی می شود، بنابراین از مصرف غذاهای ساده مانند غلات و آجیل حمایت کرد. جای تعجب نیست که دستور العمل های اصلی هم برای کرن فلکس و هم کراکر گراهام فاقد شکر گناه آلود بودند.
در یک سخنرانی، گراهام به مردان جوان گفت که می توانند ذهن خود را از پرسه زدن به نقاط ممنوعه در صورت اجتناب از “منع کنند. هیجان بی مورد مغز و معده و روده” این به معنای حذف غذاها و مواد نامناسب مانند تنباکو، کافئین، فلفل، زنجبیل، خردل، ترب کوهی و نعناع بود. حتی شیر ممنوع شد زیرا “بیش از حد هیجان انگیز و بیش از حد ظالمانه بود.”
بنابراین این سوال مهم مطرح شد که پیروان گراهام چه چیزی می توانند بخورند؟ جزء اصلی رژیم غذایی گراهام، نانی بود که از گندم یا چاودار درشت آسیاب شده تهیه می شد، برخلاف نان های آرد سفید تصفیه شده که در آن زمان در نانوایی ها موجود بود. همین آرد در کراکرها و کلوچه های گراهام که هر دو از غذاهای رایج صبحانه بودند، ظاهر می شد. معروف بود که جان هاروی کلوگ کراکر و سیب را برای صبحانه مصرف می‌کرد و یکی از اولین تلاش‌های او در تهیه غلات شامل خیساندن تکه‌های کراکر دوبار پخته شده یک شبه در شیر بود.
با این حال، کلوگ یکی از معدود طرفداران رژیم غذایی گراهام بود که در دهه 1840 از بین رفت. در کالج اوبرلین اوهایو، یک گراهامی در سال 1840 برای اجرای دقیق برنامه های غذایی مدرسه استخدام شد.
یک استاد به دلیل آوردن فلفلدان به سالن غذاخوری اخراج شد و دانشجویان گرسنه سال بعد اعتراضی ترتیب دادند و مدعی شدند که رژیم گراهام “ناکافی است نیازهای سیستم انسانی در حال حاضر توسعه یافته است.” در نهایت، گراهامیت و برنامه غذایی ظالمانه اش کنار گذاشته شدند. دیگری وارد عمل شد و کراکرهای گراهام را زیر پا گذاشت و آنها را به شکل خوراکی درآورد که امروزه می شناسیم.
در مورد گراهام، این شرکت ملی بیسکویت بود که در نهایت به Nabisco تبدیل شد. این شرکت تولید کراکر گراهام را در دهه 1880 آغاز کرد. اما گراهام احتمالاً در قبرش ناراحت می‌شد اگر بداند که حاوی شکر و آرد سفید—و اینکه اغلب با مارشمالو و شکلات برای یک خوراکی واقعاً زشت پر می‌شوند.