دنی کی علت مرگ – کمدین در ۷۴ سالگی درگذشت

یکی از محبوب‌ترین سرگرم‌کننده‌های جهان در دهه‌های 1940، 1950 و 1960، دنی کی، کمدین با چهره‌های لاستیکی و هول‌انگیز در سال 1987 درگذشت.

در مرکز پزشکی Cedars-Sinai درگذشت. در لس آنجلس، جایی که او در شرایط وخیم به بیمارستان منتقل شده بود، در سن 74 سالگی درگذشت.

دکتر. چارلز کیووویتز، پزشک کایه، ادعا کرد که چهار سال قبل، طی عمل جراحی بای پس چهارگانه در Cedars-Sinai، کی به “هپاتیت غیر A غیر B” از انتقال خون.

دنی کی، کمدین شوخ طبع بروکلینی که در برادوی و هالیوود از طریق آهنگ، رقص، میمیک، پانتومیم و طنز به شهرت رسید، دیروز بر اثر نارسایی قلبی در Cedars درگذشت. -مرکز پزشکی سینا در لس آنجلس.

همسرش سیلویا فاین کی و دخترشان دنا هنگام درگذشت او در کنار او بودند.

از پیست برشت کتسکیل تا محبوبیت در صحنه برادوی، در کلوپ های شبانه نیویورک و لندن، و سپس به هالیوود، جایی که او برای میلیون ها نفر در سراسر جهان شناخته شد، شوخی های احمقانه، پیاده روی های طنزآمیز، و هوای بی گناه و بی گناهی کیه. دوست داشتنی بودن او را هدایت کرد.

در 50 سال فعالیت حرفه ای خود در تجارت نمایشی، کی در فیلم هایی مانند “کریسمس سفید” و “زندگی مخفیانه والتر میتی.” 

در سال 1954، جایزه اسکار ویژه ای را برای کمک هایش در صنعت سینما به او اعطا شد.

در سال 1982، جایزه بشردوستانه ژان هرشولت اسکار را دریافت کرد. 

در سال 1964، برای برنامه تلویزیونی طولانی مدت خود، “نمایش دنی کی”، جایزه امی دریافت کرد. >

در طول تقریباً 20 سال، آقای کی در کنسرت های سودمند با حماسی و بدون پرداخت هزینه اجرا کرد و بیش از 6 میلیون دلار برای صندوق بازنشستگی نوازندگان سمفونیک جمع آوری کرد.

دنی کی. – بزرگترین کمدین زمان خود

تحسین بسیاری از او به عنوان بهترین کمیک تمام دوران مورد ستایش قرار گرفت. 

پرزیدنت ریگان مدعی شد که او “میلیون ها نفر را با مهارت قابل توجه خود برای خنده کردن ما خوشحال کرده است” و اینکه او “می تواند تنها با لبخند زدن اتاقی را روشن کند.”

جهان با چهره لاغر و پوزخند آقای کی با چشمان شیدایی اش آشنا شد و آن را تحسین کرد. ، موهای قرمز مایل به بلوند، و دست‌ها و پاهای لاستیکی که به طور متناوب مانند یک رقصنده دیوانه قزاق شلخته و تند و تیز بودند.

کاریزما او به‌طور قابل‌توجهی انعطاف‌پذیر و سازگار بود.

در ابتدای زندگی حرفه‌ای‌اش، او در کلوپ‌های شبانه کار می‌کرد، جایی که دلقک‌های او به کاهش اندوه دوران افسردگی کمک کرد. 

پس از آن، محبوبیت در برادوی و در پس از آن، فیلم‌هایی در سال 1941 با اجرای طنزآواز او در “خانم در تاریکی شروع شد.” از یونیسف در بسیاری از کشورهای مختلف و رهبری او در ارکسترهای سمفونیک در ایالات متحده و کانادا.