گریس هیزل، شخصیتی در کتاب “تقصیر ستاره‌های ما”. این یک کتاب جان گرین است.
در 6 ژوئن 2014، اقتباس جاش بون از این کتاب به عنوان یک فیلم سینمایی مهم آمریکایی با بازی شالین وودلی، انسل الگورت و نات وولف منتشر شد.
هیزل گریس ایج – او چند ساله بود؟
تاریخ تولد هیزل گریس لنکستر 29 سپتامبر 1996 بود. او شانزده ساله بود و تنها فرزند آقا و خانم لنکستر، ایزاک بود. رفیق و آگوستوس واترز’ دوست دختر.
هیزل زود از دبیرستان فارغ التحصیل شد و اکنون در کالج ثبت نام کرده است.
او مرحله چهارم سرطان تیروئید با متاستازهای ریوی، اما به لطف دوزهای داروی آزمایشی Phalanxifor، او توانسته است با بیماری خود زندگی کند.
در مورد مادرش’ توصیه هازل گریس لنکستر 16 ساله که سرطان تیروئید دارد و به ریه هایش سرایت کرده است، به یک گروه حمایت از بیماران سرطانی می رود.
در یکی از جلسات، هیزل با آگوستوس واترز روبرو می شود. ، یک کودک 17 ساله در حال بهبودی کهاستئوسارکوم باعث شد پای راستش را از دست بدهد.
آگوستوس در جلسه حضور دارد تا در کنار دوستش آیزاکبا سرطان چشم باشد. /em>
هیزل و آگوستوس بلافاصله با هم کنار می آیند و تصمیم می گیرند کتاب های مورد علاقه یکدیگر را بخوانند.
قیمت سحر توسط آگوستوس به هیزل داده شده است. و هیزل کتابی به نام یک مصیبت امپراتوری را پیشنهاد می کند، کتابی درباره دختری سرطانی به نام آنا که داستانش شبیه داستان اوست.
آگوستوس پس از خواندن کتابش، ناامید می شود که به طور ناگهانی و بدون هیچ تصمیمی به پایان می رسد، گویی آنا به طور غیرمنتظره ای از دنیا رفته است.
هیزل توضیح می دهد که پس از انتشار کتاب، پیتر ون هوتن به آمستردام رفت و هنوز&rsquo ;از آن زمان دیده یا شنیده نشده است.
او چگونه به نظر می رسد؟
هیزل به عنوان مدل موی پج پسرانه، موهای قهوه ای تیره، به تصویر کشیده شده است. چشمان قوی>
او ادعا می‌کند که درمان استروئیدی برای او “گونه های سنجاب.” او متاستازهایی دارد که به ریه ها و سرطان مرحله چهارم او گسترش یافته است.
هیزل، بنابراین، باید با مخزن اکسیژن سفر کند، که از آن به عنوان فیلیپ یاد می کند، و همچنین کانولای بینی.
او اغلب کفش‌های کتانی کانورس می‌پوشد، که وقتی به شخصیت مورد علاقه‌اش از پیتر ون هوتن تبدیل می‌شود، همیشه آن‌ها را می‌پوشد.”
نظرات درباره کتاب “The Fault In Our Stars”
فیلم The Fault in Our Stars با استقبال خوبی مواجه شد. اکثر منتقدان این رمان را به خاطر کمدی، شخصیت‌های قدرتمند، زبان، موضوعات و برداشت تازه از عاشقانه و بیماری تحسین کردند.
نیویورک تایمز اشاره کرد که این کتاب ترکیبی از مالیخولیا، شیرینی، فلسفه و طنز.
همچنین اشاره شد که جزئیات داستان ناخوشایند کتاب “هیچ کاری برای کاهش عاشقانه انجام نمی دهد. در دستان گرین فقط آن را متحرک تر می کنند.”