الویس کاستلو، اسطوره راک انگلیسی، تصمیم گرفته است که ‘ارتش الیور’’ از مجموعه کنسرت های آینده او’ فهرست مجموعه.
آهنگ سال 1979 به دلیل اشعار خود با الهام از مشکلاتی که سی سال ایرلند شمالی را گرفتار کرده بود، در چارت ها طوفانی شد.
‘ارتش اولور’ یکی از بسیاری از آهنگهایی است که خشونت شدید آن دوران را شرح میدهد، اما کاستلو به دلیل توانایی خود در ایجاد تعادل بین خشونت با جنبش موج نو راک دهه 1970 متمایز بود.
اگرچه این آهنگ در سال 1979 به رتبه 2 جدول بریتانیا رسید، اما تلاش کرده است تا در آزمون زمان برای استفاده بحث برانگیز خود از توهین نژادی مقاومت کند.
کاستلو اخیراً اعلام کرد که این آهنگ را از آهنگ بعدی بازنشسته خواهد کرد. نشان میدهد، تصمیم میگیرید آن را دوباره کاری نکنید تا از گم شدن پیام جلوگیری کنید.
معنای پشت ‘ارتش الیور’
موسیقی یک ایدهآل بوده است. ابزاری برای انتشار پیام در طول تاریخ.
کاستلو نوشت ‘ارتش الیور’ برای آلبوم نیروهای مسلحشبه امید اینکه بتواند ماهیت تأثیر امپریالیسم و رژیم های نظامی بر مردم بلفاست را درک کند.
این خواننده دلیل نوشتن این آهنگ را در کتاب خود، موسیقی بی وفا و amp; جوهر ناپدید شدن.
او اظهار داشت که در اولین سفر خود به بلفاست در سال 1978، پسرهایی را دید که با لباس رزم با سلاحهای خودکار راه میرفتند. آنها دیگر فقط در اخبار عصر نبودند. این تجربیات لحظهای به چشماندازهای مزدوران و ارتشهای امپراتوری در سراسر جهان منفجر شد.”
اساس ترانه (و دیگر آهنگهای آلبوم) این تصور بود که پسر طبقه کارگر باید قتل را انجام دهد، احساسی که کاستلو را در سطح شخصی تحت تأثیر قرار داد.
خانواده ستاره ریشه در ایرلند شمالی داشت و پدربزرگش در طول جنگ جهانی اول و خیزش عید پاک به عنوان یک سرباز بریتانیایی خدمت کرده بود.
کاستلو با تعصب جهان غریبه نیست، این آهنگ را در تلاشی برای دستگیری این آهنگ نوشت. واقعیت تلخ زندگی در بلفاست در چنین نقطه ویرانگری از زمان.
عنوان این آهنگ اشاره ای به رهبر پارلمان انگلیس، الیور کرامول است، که شخصاً نیروهای انگلیسی را در طول جنگ 1649 با ایرلند رهبری می کرد.
این آهنگ همچنین به سایر درگیری های امپریالیستی اشاره دارد که در اواسط جهان در سراسر جهان رخ داده است. -تا اواخر دهه هفتاد.
چرا ارتش ‘الیور’’ خیلی بحث برانگیز است؟
به گفته کاستلو، این آهنگ قرار نیست به عنوان یک قطعه سیاسی گوش شود. او ادعا کرد که این موسیقی صرفاً موسیقی پاپ است و اضافه کرد که اشعار آغازین “بیهودگی حتی تلاش برای نوشتن در مورد چنین موضوع پیچیده ای را اثبات می کند.”
اشعار ایجاد این آهنگ بسیار بحث برانگیز است:
“فقط یک محرک خارش دار/یک بیوه بیشتر، یک سفید کمتر [N-word].”
توجیه کاستلو برای استفاده از توهین ایده آل نیست و او پس از انتشار آهنگ به شدت به نژادپرستی متهم شد.
اگرچه این عبارت علیه کاتولیکهای ایرلندی استفاده میشد، بسیاری از استفاده از این اثر در اشعار آهنگ آزرده شدند.
در مصاحبه اخیر با تلگراف، کاستلو گفت:
“اگر من امروز آن آهنگ را می نوشتم، شاید دو بار در مورد [از جمله توهین] فکر می کردم. این یک واقعیت تاریخی است. اما مردم شنیدند که این کلمه مانند یک زنگ بلند شد و مرا به چیزی متهم کردند که قصد نداشتم.”
بازنویسی های ناموفق
کاستلو فاش کرد که در آخرین تور خود تلاش هایی برای بازنویسی آیه انجام داده است، اما احساس می کند که آهنگ در ویرایش ها اهمیت خود را از دست داده است.
“در آخرین تور، بیت جدیدی درباره سانسور نوشتم، اما او فاش کرد که هدف آن چیست؟
“بنابراین من تصمیم گرفتم که آن را بازی نکنم،”او فاش کرد.
در طول سالها، بسیاری از ایستگاههای رادیویی که آهنگ را پخش میکردند، به سادگی کلمه را پخش میکردند و فکر میکردند که قابل قبولتر است.
کاستلو معتقد است که این یک اشتباه است و میافزاید، “آنها با پخش قطعی آن وضعیت را بدتر میکنند. زیرا آنها آن را برجسته میکنند. فقط این رکورد را پخش نکنید!”
الویس کاستلو در مورد پوشش آهنگ های هیت
کاستلو در مصاحبه با کنایه گفت:
“وقتی زیر اتوبوس میافتم، [ایستگاههای رادیویی] او، سال خوب برای رزها و ارتش الیور را بازی میکنند،” با توجه به اینکه دو آهنگ اول توسط او نوشته نشده است.
“من میمیرم و آنها مرگ مرا با دو آهنگی که ننوشتم جشن خواهند گرفت. این به شما چه میگوید؟” او افزود.
دو تا از شناختهشدهترین آهنگهای کاستلو کاورهای هنرمندان دیگر بودند.
‘سال خوب برای گل رز’ در ابتدا توسط جری چسنات برای جورج جونز نوشته شد و ‘او’ اولین بار توسط شارل آزناوور نوشته و اجرا شد.
کاور کاستلو در سال 1999 در حال حاضر بزرگترین آهنگ او در سراسر سرویسهای پخش است، با 80 میلیون پخش تنها در Spotify.
آهنگهای کاستلو تنها نکته نیستند. جنجال
علیرغم موفقیت بینظیر او در دهه 1970، حتی الویس کاستلو نیز نتوانست از منتقدان طفره رود.
در دفاع از آنها، او به آنها مطالب زیادی برای نوشتن داد. /p>
در 17 دسامبر 1977، کاستلو و گروه حامی او، The Attractions، به عنوان بازیگر جایگزین در Saturday Night Live استخدام شدند.
کاستلو، که متوجه شد این فرصت عالی برای رفتار کردن مانند یک ستاره راک نوظهور است، تصمیم گرفت از جیمی هندریکس روی آنتن تقلید کند.
این گروه در حال اجرای ‘Less Than Zero’ وقتی کاستلو ناگهان گروه را در اواسط مقدمه متوقف کرد و آنها را مجبور به پخش ‘رادیو، رادیو’ در عوض.
کاستلو میخواست این یکی از دو آهنگی باشد که در برنامه اجرا کرد، اما توسط خالق لورن مایکلز حذف شد.
‘رادیو، رادیو’ به شدت از تجاری سازی امواج رادیویی انتقاد می کند، واقعیتی که قرار بود مایکلز و NBC را خشمگین کند. که مترادف با ظهور تلویزیون و رادیو شده بود.
طغیان هندریکس مانند او باعث شد کاستلو تا سال 1989 از حضور در برنامه منع شود و او موفق شد به عنوان یک راک آزاد اندیش شهرت پیدا کند. /p>
رفتار تکانشی او در تلویزیون ملی، اولین آلبوم او را به شهرت رساند، و محبوبیت آن در ایالات متحده پس از پخش برنامه افزایش یافت.
کاستلو مجبور شد به تاریخچه فرضی سوء استفاده نژادی بپردازد. پس از مشاجره مستی در سال 1979 با استیون استیلز و بانی براملت، که به شهرت تازه یافته او لطمه زد.
این خواننده برای توصیف جیمز براون و ری چارلز، دو نماد موسیقی محبوب، از توهین های نژادپرستانه استفاده کرد.
کاستلو. در یک کنفرانس مطبوعاتی در شهر نیویورک به خاطر رفتار خود عذرخواهی کرد و مدعی شد که مستی او برای خشم استیلز و براملت ضروری بود.
به طور غیرمنتظره ای، چارلز کاستلو را بخشیده و به او هشدار داده بود که مراقب آنچه به بیرون درز می کند باشد. در آینده را فشار دهید.