Griffin Kapelus, Vermont Üniversitesi'nde ders dışı zamanlarının bir kısmını Burlington'daki evsizlere yardım ederek ve gıda güvensizliğiyle mücadele ederek geçiren bir öğrencidir. Sosyal sorunları ele almanın önemini genç yaşta öğrendi.
Griffin Kapelus, Manhattan'ın Yukarı Batı Yakası'nda büyüdü ve şüphesiz şanslı koşullarda doğmuş olmasına rağmen, ebeveynleri ona ve kız kardeşlerine ayrıcalıklarının farkında olmayı ve ayaklarını yere basmayı öğreterek harika bir iş çıkardı.
2020 sonbaharında Kapelus, Hunter College'da çevrimiçi dersler almaya başladı; bu dersler arasında Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ırk ve etnik köken üzerine bir coğrafya dersi de vardı ve bu, önemli sosyal konuların akademik olarak araştırılmasına olan ilgisini daha da güçlendirdi.
Ayrıca sınıfta araştırdığı sorunların çözümüne katkıda bulunma arzusu da hissetti.
Griffin, akademik çalışma yerine, bir fark yaratmayı deneyip katılmaya karar verdi. Zamanlarını başkalarına ayıran şaşırtıcı sayıda genç yetişkin var.
Corporation for National and Community Service tarafından yapılan bir araştırmaya göre, 12 ila 19 yaşları arasındaki gençlerin %55'i; her yıl gönüllü Bu rakam %29'luk oranla yetişkin gönüllülüğünün neredeyse iki katı.
Yeterli sağlık hizmetlerine, aşılara ve sağlık önlemlerine erişim çok daha fazla olduğundan, KOVİD krizi Amerika'nın en savunmasız nüfuslarını özellikle sert bir şekilde etkiledi. çoğumuzun en savunmasız nüfuslar için zor ya da imkansız olduğunu varsayıyoruz.
Pandemiden önce bile Ocak 2020'de Amerika'da 580.466 kişi evsizlik yaşıyordu. Çoğunluk bireyler (yüzde 70) olmasına rağmen, yaklaşık üçte biri çocuklu ailelerde yaşayan insanlardı.
Geçenlerde toplum hizmeti ve insanlarla ilgili bazı popüler yanılgılar hakkında biraz bilgi edinmek için Griffin Kapelus'tan bilgi alma fırsatı bulduk. Evsizler ve sosyal haklardan mahrum olanlar hakkında fikirleriniz var.
Evsizlere yardım etmekle ilgilenen diğer kişilere ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz?
Dalıştan önce ayaklarınızı ıslatmanın önemli olduğunu söyleyebilirim, şu anda ben de bunu yapıyorum.
Anlamlı işler yapmaktan büyük keyif alıyorum, ancak sosyal hizmetin romantikleştirilmiş yönleri normdan ziyade istisnadır. Belirli bir toplulukla gerçekten çalışana kadar sosyal hizmet yapmanın pek çok zor yönü vardır ve bunlar gerçekten net değildir.
Örneğin, evsizler barınağında çalışmak çoğu zaman ödüllendirici olsa da, şans eseri bir ortam değildir. Günün sonunda, gelen insanların uyuyacak bir yeri olduğundan emin olmak için oradayım. Evsizlik, madde bağımlılığı veya akıl sağlığı sorunları döngüsüne sıkışıp kalmış sakinler görüyorum ve bunların sayısı bundan kaçanlardan çok daha fazla.
Her vardiyada isimlerini ve hikayelerini bildiğim insanlara tanık oluyorum. yaşam boyunca mücadele etmek. Bir dereceye kadar bölümlere ayıramazsanız bunalmak kolaydır. Ayrıca hayal kırıklıklarının bana yönelik olduğu zamanlar da vardır ve bu tür durumlarla başa çıkabilmek için kalın bir cilde ihtiyacınız vardır.
En kötü anlarındaki birinin bir bütün olarak kim olduğunun bir yansıması olmadığını biliyorum, ancak bu her zaman kabul edilmesi kolay bir şey değildir. Genel olarak sadece zihinsel olarak hazırlıklı olmanızı öneririm çünkü bu zorlu bir alan.
İnsanların evsizlerle ilgili en yaygın yanlış anlama nedir?
İnsanlar genellikle evsizliğin tutarlı bir durum olduğu konusunda yanlış bir kanıya sahiptir, ancak gerçek şu ki evsiz topluluğunun büyük çoğunluğu sürekli olarak sokaklarda değil. Pek çok insan, işini kaybederse, bir akıl sağlığı sorunu ortaya çıkarsa ya da başka herhangi bir şeyle karşılaşırsa kendini evsiz bulabilir.
İnsanlar kirası yalnızca bir ay yetecek kadar ucuz olan bir yer bulabilirler. ya da belki istismarcı bir eşten kaçmak. Çoğu zaman, evsizlik geçici bir durumdur, ancak insanların gün, hafta veya aya bağlı olarak barınacak yerlerinin olmaması ve kalacak yerlerinin olmaması nedeniyle döngüsel bir durumdur.
Düşüncelerinizi kimler etkiledi? ve başkalarının ilgisini çekebilir mi?
Çeşitli atlet aktivistlerden ilham alıyorum: Manchester City'nin baş rakibi Manchester United'da oynamasına rağmen Marcus Rashford'a büyük hayranlık duyuyorum.
Pandemi sırasında, Parlamento'nun okula gitmedikleri için öğle yemeği alamayan çocuklara okul öğle yemeği vermesi için mücadele etti (hikayenin devamı var ve eminim oldukça da güzeldir). Bununla ilgili bir makale bulmak kolay).
Bir noktada, hükümet harekete geçemeyecek kadar yavaş kaldığında yemeğin parasını kendisi ödedi. Ayrıca İngiliz futbolundaki ırkçılık konusunda da açık sözlü.
Rashford sadece bir sporcu olabilir ancak eleştiri getirse bile platformunu sosyal adaleti teşvik etmek ve şehrine ve toplumuna katkı sağlamak için kullanmayı seçiyor. .
Bunun ötesinde, hayattaki daha küçük ama anlamlı bir etkiye sahip olan ve belirli bir konu hakkındaki düşüncelerimi değiştiren bir dizi rastgele şeyden etkileniyorum. Bu etkiler New York Times'tan, bir televizyon programından, bir kitaptan veya müzik dünyasından gelebilir.